คือ การขึ้นรูปโลหะโดยให้ชิ้นงานหมุนรอบตัวเอง โดยมีดกลึงเคลื่อนที่เข้าหาชิ้นงาน ซึ่งการเสียดสีนี้สามารถทำให้เกิดอุณหภูมิสูงถึง 1,700?F (ฟาเรนไฮต์)

การกลึงมีสองลักษณะ คือ
1. การกลึงปาดหน้า โดยใช้มีดตัดชิ้นงานไปตามแนวขวาง (Across the work)
2. การกลึงปอก คือ การเคลื่อนมีดตัดไปตามแนวขนาน กับแนวแกนของชิ้นงาน

ปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดกระบวนการของการกลึงปอก คือ

– อัตราป้อน (Feed Rate)
– ความเร็วตัด (Cutting Speed)
– ระยะป้อนลึก (Depth of Cut)
– มีดกลึง (Cutting Tool)
– ชิ้นงานที่ต้องการทำการตัดเฉือน (Workpiece)

และเมื่อมีกระบวนการในการกลึงปอกเกิดขึ้น ผลที่จะเกิดขึ้นตามมาก็คือ ขนาดของชิ้นงาน (Workpiece Dimension) ความละเอียดของผิวชิ้นงาน (Surface Roughness) เศษกลึง (Chip) การสึกหรอของมีดกลึง (Tool Wear)

ปัจจัยที่สำคัญทั้งหมดที่ใช้ในงานกลึงปอกด้วยมีดกลึงอินเสิร์ทมีดังต่อไปนี้

– เงื่อนไขของคมตัด (Edge condition)
– ความยาวของคมตัด (Edge length)
– วิธีการจับยึดชิ้นงาน (Work holding method)
– ส่วนประกอบของวัสดุ (Component material)
– ความหนาของเม็ดมีด (Insert thickness)
– เกรดของเม็ดมีด (Insert grade)
– อายุของการสึกหรอ (Wear lift)
– มุมตัด (Approach angle)
– กำลัง (Power)student_pressure
– น้ำหล่อเย็น (Coolant)
– ต้นทุนของคมตัด (Edge cost)
– การหักเศษ (Chip breaker)
– รัศมีปลายมีด (Nose radius)
– มุมประกอบของใบมีดกลึง (Included angle)
– อัตราป้อน (Feed rate)
– ระยะป้อนลึก (Depth of cut)
– ความเร็วรอบ (RPM)

ความเร็วตัด (Cutting speed) คือความเร็วที่คมมีดกลึงตัด หรือปาดผิวโลหะออก เมื่อโลหะหมุนครบ 1 รอบ คมมีดกลึงก็จะตัดโลหะเป็นแนวตัดยาวเท่าเส้นรอบวงพอดี ความเร็วตัดมีหน่วยเป็น เมตร/นาที